The Walking Dead – The Final Season Review

Een tijd lang leek de toekomst en bijgevolg de platinum van Telltale’s sluitstuk op hun ‘The Walking Dead’ gamereeks een beetje op de Walkers in het spel zelf. Een plots en onverwacht bericht over het stopzetten van het bedrijf deed in de gamewereld toch serieus wat stof opwaaien. Zeker omdat er in de maanden voor de sluiting nog sprake was van een tweede seizoen van hun populaire ‘The Wolf Among Us’ en een nieuwe reeks geïnspireerd op Netflix’ succesvolle ‘Stranger Things’. Op dat moment moest episode 2 van ‘The Walking Dead’ nog uitkomen. De berichtgeving nadien was op z’n zachtst gezegd ook ‘messy’ te noemen. 250 mensen op straat gezet, een rechtzaak, een toxische werksfeer,… 25 mensen zouden kunnen blijven doorwerken, dan toch weer niet. Een zootje dus maar vooral een groot bedrijf onwaardig.

Gelukkig was daar plots Robert Kirkman, schrijver bij de AMC reeks waar de game op gebaseerd is en oprichter van Skybound Games. Samen met het originele team werkten ze de resterende episodes af. 
Daar mogen we zeer blij mee zijn want het laatste seizoen heeft het allemaal. Een stevige verhaallijn is uiteraard het belangrijkste in een story driven adventure game. Zoals steeds zijn er meerdere stukken fillers die niet zouden misstaan in de gezichten van de Kardashians maar de dialogen zijn zeer menselijk en vlijmscherp. De chemie is nooit zo sterk voelbaar tussen de twee hoofdpersonages als in het eerste spel maar het komt aardig in de buurt.

Clementine en pseudo-zoontje AJ zijn een flink pak ouder geworden en zoals de zegswijze luidt: grote kinderen, grote zorgen. Zoals Lee in het eerste seizoen Clementine probeerde op te voeden is het nu aan Clementine om AJ het onderscheid tussen goed/juist en kwaad/fout bij te brengen. AJ heeft nooit een wereld voor ’the outbreak’ gekend en is geboren en gekneed door ellende. Al snel in het verhaal stuiten ze op een school vol getroubleerde kinderen, die ook in snel tempo volwassen moesten worden. Drama verzekerd.

Ik was nooit echt fan van de genaamde cel shaded graphics. Deze vind je bijvoorbeeld ook in de Borderlands games en laten door computer gegenereerde beelden getekend lijken. Dit gezegd zijnde is dit veruit de mooiste Telltale game ooit. Je leest de emoties zo af uit de ogen van de personages. Een apart kleurenpallet en wat lijkt op een update van lichteffecten zorgt voor een meerwaarde in het sfeer-departement.

De kans is groot dat je al eens een Platinum gehaald hebben van een Telltale game. Één ontspannen playthrough was vroeger namelijk genoeg. Voor het laatste seizoen zal je net iets meer moeite moeten doen maar niets dat een guide en een strategisch save-je hier en daar niet kan oplossen.

Om samen te vatten: een waardige afsluiter van Telltale’s bekendste waar de jeugd van tegenwoordig centraal staat. De opgepoetste visuals tillen alles naar een hoger niveau. Ook goed om je Platinum-totaal naar een hoger niveau te brengen.

Dit artikel is geschreven door: FfredericC / ps4photomode_ffredericc
Ook mijn YouTube video’s check je op FSOM TV!

Meer lezen van FFredericC?

Assassin’s Creed III Remastered Review
Until Dawn – Rush of Blood VR Review
Sekiro – Shadows Die Twice FSOM Review