Sekiro – Mijn eerste 20 uur als een shinobi
28 maart 2019
Als groot fan van FROM SOFTWARE games sinds Demon’s Souls keek ik uiteraard erg uit naar Sekiro. Een nieuw concept, ander type gameplay maar wel uit de hoge hoed van een developer die ik hoog heb zitten. Na 20 uur gameplay en een hele lange weg te gaan wil ik alvast even reflecteren op wat ik heb gezien, wat ik heb gevoeld en hoe dit in contrast staat tot mijn eerdere ervaring met FROM SOFTWARE titels.
THIS IS.. not Dark Souls
Om direct maar met de deur in huis te vallen, Sekiro is geen Dark Souls. Het trage vechten in Dark Souls is ingeruild voor snelle actie. Waar geduld een schone zaak was in Dark Souls, wordt dit in Sekiro keihard afgestraft. Je vijanden hebben niet alleen een health bar maar ook een stun bar. Wanneer je tegenstander je aanval blokkeert loopt hun stun balkje vol. Wanneer je echter stopt met slaan dan loopt dat stun balkje weer leeg! Maar lukraak blijven slaan heeft geen zin want de vijand ziet ook openingen en voor je het weet verschijnt het woord Death weer op je scherm.
Sekiro is dus in gevechten wezenlijk anders dan de Souls games. Maar zoals ik al zei heb ik ook wel een aantal overeenkomsten gezien. Zo heb je nu Sculpture Idol’s. Dit zijn beeldjes waarbij je kunt rusten, vergelijkbaar met de bonfires in Dark Souls. Wanneer je rust bij zo’n Idol keren ook de vijanden terug. De Estus Flask is gewijzigd in een Healing Gourd. Het principe voor healing blijft dus hetzelfde.
No more souls
Ik weet het, ik zou minder moeten vergelijken met de Souls games, maar dat is lastig. Dus ik ga nog heel even door. In de Souls/Boune games had je souls/blood echoes en hiermee kon je je karakter in level omhoog brengen (het diende als XP) maar ook kon je bij de winkels die er waren equipment kopen. In Sekiro werkt dit systeem toch een beetje anders. Je hebt geen level up systeem meer. De XP die je ontvangt kun je spenderen aan skills. Wanneer je in de wereld een merchant tegenkomt dan kun je met goud, wat je ook krijgt van verslagen vijanden, spullen kopen.
Wanneer je dood gaat is het echter wel zo dat je nu niet alleen je XP een deel kwijt raakt, nee, ook je goud rolt uit je portemonnee alsof het water is. Zo, dat is de laatste verwijzing naar de Souls/Borne games want Sekiro is in het spelen een game die volledig op zichzelf staat.
It’s hard… to put down
De games van FROM SOFTWARE staan er natuurlijk bekend om dat ze moeilijk zijn. Waar je in het verleden kon samenwerken met anderen is dit in Sekiro niet meer van toepassing. Je speelt de game dus volledig alleen! Tot dusver is dit voor mij bij tijden een helse uitdaging. De eerste paar vijanden wil wel lukken en ook na een aantal keren proberen kon ik ook de eerste mini-boss wel verslaan. De tweede mini-boss heeft weer even geduurd maar tot dusver was de uitdaging nog goed te weerstaan. Dit alles tot ik de tweede serieuze bossfight tegenkwam: Lady Butterfly.
Dit gevecht is bruut, snel en onvergeeflijk. Ze gebruikt een dodelijke combinatie van aanvallen en wanneer je niet uitkijkt kan het maar zo zijn dat je na de eerste 30 seconden alweer dood bent. Dit is mij dan ook regelmatig gebeurd. Tijdens dit alles ben je constant op zoek naar die ene opening, die ene manier om haar “gemakkelijk” te verslaan. Op zoek naar haar zwakte. Gelukkig heeft ze maar 1 levensbalkje (de meeste bosses hebben er twee) dus je begrijpt dat ik blij was dat ik haar na een half uurtje verslagen had. Niets was echter minder waar want… ze had nog een levensbalkje! Alleen had ze deze keer ook bedacht om gebruik te maken van genjutsu (illusies) die het gevecht nog een stuk intenser en moeilijker maakten.
Dit is echter wel de reden dat ik verliefd ben geworden op de games van FROM SOFTWARE. Na dik twee uur (misschien zelfs wel drie) is het me ein-de-lijk gelukt om haar te verslaan en dat gevoel wat je dan krijgt, dat is niet te omschrijven. Zo voelt het dus om een obstakel te overwinnen.
More to come
Ik heb nu de eerste 20 uur gespeeld en ik heb het gevoel dat er nog vele gaan volgen. De review zal dus nog even op zich laten wachten want dan wil ik de game minimaal uitgespeeld hebben. Dat er in de tussentijd nog eens een update als deze verschijnt sluit ik echter niet uit. Ben je fan van de Souls/Borne games en zoek je een nieuwe uitdaging, dan kan ik je Sekiro alvast aanbevelen.
Heb je de game ook direct gehaald? Ik ben benieuwd naar je mening over deze titel tot dusver. Laat het me weten in de comments!
Meer weten over Peter van de Velde / DutchPlayStationGamer?
Check dan ook deze andere artikelen!
Google komt met Gaming platform Stadia
Far Cry: New Dawn – Review
Kingdom Hearts III – Review
Finish the Game 2019
Leuk geschreven, je hebt het over vergelijking met de Souls games maar Bloodborn was ook al een stuk sneller in combat wat vond je daar zelf van.?
Bloodborne is naast Dark Souls een van mijn favoriete games. De sfeer die de game uitademt en de snelle actie t.o.v. Dark Souls was een verademing op zich. Her klopt dat Sekiro meer in lijn ligt met Bloodborne met betrekking tot de snelle combat. Voor Bloodborne heb ik dan ook zeker veel liefde. Van de main story met de verschillende eindes tot de dungeons om helemaal je ding mee te doen.
[…] schreef al eerder over mijn ervaringen als een shinobi over de eerste 20 uur die ik doorbracht met Sekiro. Ook gaf ik toen aan dat ik een […]