A Plague Tale: Innocence – Review

A Plague Tale: Innocence – Review

16 juli 2019 5 Door Frederic Verdickt

Sean Bean die met trillende stem een gedicht van William Blake opdraagt over “an innocent, lost boy”. Verder dan dat rijkt de samenwerking met hem niet maar meer heeft een mens niet nodig om geïntrigeerd te raken. Sean’s personage was hem kennende waarschijnlijk toch ergens veel te vroeg in het verhaal doodgegaan, ook in A Plague Tale: Innocence.

Iets verder onderzoek leert ons dat developer Asobo Studios een aantal minder bekende sports/racing games en Pixar/Disney adaptaties als belangrijkste wapenfeiten heeft. Ze hebben zich toch wel aan iets volledig nieuws gewaagd met deze lineaire, story-driven puzzle game. En dat in een tijd waar de meeste developers (en bij uitbreiding filmstudio’s) risicoloos doorslagje na doorslagje maken. Faut-le-faire!

Don’t worry

Maar wees gerust, kids! Hoewel het verhaal zich volledig afspeelt in Middeleeuws Frankrijk, hoef je je oude schoolboek Frans niet af te stoffen. In de game wordt gewoon door iedereen netjes ‘Allo ‘Allo Engels gesproken, als ze dat accent niet af en toe vergeten tenminste.

Easy livin’, right?

Amicia en Hugo de Rune leiden een zorgeloos leventje achter de veilige muren van hun adellijke château tot plots de Inquisitie binnenvalt. Het schattige ventje blijkt om dubieuze redenen zeer gewild te zijn door de Hoofdinquisiteur. In het heetst van de strijd slagen ze er toch in te ontsnappen en is Hugo op zijn zus aangewezen om te overleven. Het verhaal drijft op de interactie en groeiende affectie tussen de twee.

Geveld door een bovennatuurlijke ziekte bracht Hugo de eerste jaren van zijn leven door in quarantaine want een zorgenkindje is het wel. Te pas en te onpas krijgt hij last van migraineaanvallen en hij kan een ferm stukje zagen maar hij is zo aandoenlijk dat je het hem zo vergeeft. Zo raakt hij afgeleid door een appelboom, springt hij kikkers achterna en mist hij zijn mama. Cute!

Zo wat elke game in dit genre heeft de afgelopen jaren wel al eens een (kruis)boog geïntroduceerd (think about it). Amicia beschikt over een andere variant: de slingshot oftewel katapult in mooi Nederlands. Leuk speeltje hoor maar echt dodelijk is het niet. De Dood is Zwart en komt in de vorm van bloeddorstige ratten. Ze hebben echter schrik van één ding: licht. Manipuleer het licht en je manipuleert de ratten. Het gros van de puzzels kan zo worden opgelost. Hier wringt het schoentje. De puzzels lijken te veel op elkaar en kunnen allesbehalve breinbrekers genoemd worden. Er is geen moeilijkheidsgraad dus de puzzelaars onder ons zullen op hun honger blijven zitten.

Maar toch anders…

Doorheen het verhaal krijg je toegang tot verschillende soorten ammo maar buiten de locaties verandert er dus niets. De beste ammo zit weg achter een hele resem kostbare ingrediënten, die je beter benut voor het upgraden van je slingshot en ammo bag.

Levels bij daglicht en in het pikkedonker wisselen elkaar naadloos af en zorgen voor de nodige ademruimte en variatie. Ze zien er allemaal betoverend mooi uit. Indrukwekkende kathedralen, spookachtige steegjes, alles ademt gewoon een authentieke sfeer uit. Om nog maar te zwijgen hoe angstaanjagend de draaikolk van knaagdieren kan zijn wanneer ze met z’n duizenden op je afstormen. Voor rattenvergif leggen, is het duidelijk een beetje te laat.

De gesprekken zijn geloofwaardig en met veel gevoel gebracht. Een dikke pluim voor de jonge acteurs. Hier is dan ook een dialoogje dat ik graag met jullie deel.

– Can you feel that?
• What?
– When you enter a place that’s been abandoned for a very long time, there’s something in the air…
• Yes… Dust.
– No, the stones. It’s like we’re interrupting their conversation. This is the first time I felt it.

Tijdens de 17 levels kan je een flink aantal objecten vinden die iets meer vertellen over de tijdsgeest. Best interessant als je van geschiedenis houdt. Vind je ze allemaal, heb je al 90% van de trophies binnengerijfd. Bijgevolg is dit een platinum die je met de vingers in de neus kan halen.

Om even samen te vatten: een sfeervol spel dat volop kan profiteren van de chemie tussen Amicia en Hugo en een sterk verhaal. Denk Last of Us meets Thief. We kunnen nieuwe games als deze alleen maar toejuichen. Complexere en inventievere puzzels zullen een eventueel vervolg naar een hoger niveau tillen. Dat de ratten nog lang je dromen zullen plagen, moet je er maar bijnemen 😉

FSOM grade: 8,5/10

A Plague Tale: Innocence

Dit artikel is geschreven door: FfredericC / ps4photomode_ffredericc
Ook mijn YouTube video’s check je op FSOM TV!

Final Symphony II in Het concertgebouw FSOM
Wil je meer weten over FSOM of zie jij een samenwerking wel zitten?
Aarzel dan niet en neem contact op!
Info@fsom.nl

Meer lezen van FFredericC?

The Walking Dead – The Final Season Review
Assassin’s Creed III Remastered Review
Until Dawn – Rush of Blood VR Review
Sekiro – Shadows Die Twice FSOM Review

Please follow and like us: