Liefde voor Mike Shinoda

22 maart 2021 0 Door Peter van de Velde

Mike Shinoda | Iedere muziekliefhebber die muziek ontdekte in de jaren 90 kent Mike Shinoda. Deze muzikale pionier zat niet alleen in Linkin Park maar wierp ook hoge ogen met zijn andere project, Fort Minor. Daar houdt het succes echter niet op want ook als solo artiest, gewoon onder de naam Mike Shinoda, timmert hij lekker aan de weg. Hoog tijd om mijn liefde voor deze man een iets standvastigere plek te geven.

Mijn eerste kennismaking

Zoals voor velen was mijn eerste kennismaking met Mike natuurlijk met Linkin Park’s eerste album Hybrid Theory! Een album die mij niet alleen in het nu-metal genre trok maar het was ook gewoon een ijzersterk album! Met songs als Crawling, A Place for my Head & In The End kent het debuutalbum meerdere klassiekers die rockers over de hele wereld nu nog doen springen alsof ze weer tiener zijn. Lang vervlogen tijden merk ik helaas steeds vaker. We are getting old(er)!

Maar ook de albums die volgden op Hybrid Theory wisten genoeg hoge ogen te gooien. Van Meteora tot het ondertussen beladen One More Light hebben de heren ons genoeg moois ingefluisterd en hebben we een mooi reportoire waar we op terug kunnen vallen wanneer we weer eens ouderwets Linkin Park willen knallen.

Fort Minor

Een ieder die mij kent of mij een beetje volgt hier op FSOM of op social media zal wel weten ondertussen dat ik een voorliefde heb voor rock/metal. Dit was zeker in die “vormingsjaren” het geval. Naderhand heb ik mijn keuze in genres wat uitgebreid en gezien de artiesten die ik al kende ook andere vormen van muziek uitbrachten was dit natuurlijk een mooie opstap.

Daar was dan Fort Minor! Where’d You Go heb ik volledig grijs gedraaid maar ook nummers als Remember the Name, Petrified en High Road brachten me een beetje weg van de rock en zette de deur open voor nog veel meer genres. Maar, I remembered the Name Fort Minor en Mike Shinoda maar al te goed.

The Fall of a Friend

En toen was het 20 juli 2017. Een dag die voor fans van Linkin Park de geschiedenis in ging als een zwarte dag. En ook zeker voor Mike Shinoda. Deze dag beroofde Chester Bennington zichzelf van het leven en hier bij FSOM staan we er jaarlijks toch nog even bij stil. Zelfs bij het schrijven van dit artikel weet ik nog precies wat ik aan het doen was toen mij het nieuws ter ore kwam. Dat geeft wel aan dat het flink impact heeft gemaakt.

Deze impact kwam ook nog eens extra aan na het laatste album van Linkin Park. In mijn review van dat album schreef ik: One More Light is een pop album pur-sang en heeft eigenlijk nog weinig met de roots van de band te maken. Maar is dit slecht? Of gewoon anders? Let’s find out! Uiteindelijk gaf ik dat album een 7,5 omdat het oude geluid van Linkin Park niet terug te vinden was. Dat was toen een lage score maar met de wetenschap van nu ben ik anders naar dit album gaan kijken. Het is nog steeds een pop-album maar de betekenis is veranderd sinds die 20e juli 2017. Maar een re-review van One More Light komt later, nu eerst verder wat dit verlies betekende voor Mike!

Post Traumatic

Dat je even stil valt als je het nieuws te horen krijgt dat je beste vriend is overleden, dat is een trauma die je wel verwerkt maar altijd bij je houdt. Dat Mike een album uit zou brengen en daarin zijn verhaal zou vertellen, zijn verdriet met ons zou delen, dat was toch wel een curve-ball die ik niet zag aankomen. Desalniettemin deed hij dit wel en bracht Mike in juni 2018, bijna een jaar na het vreselijke nieuws, Post Traumatic uit. Niet onder de vlag van Linkin Park of Fort Minor maar gewoon als zichzelf. Dit album is een reis van verwerking. Het nummer Over Again gaat volledig in op de dood van Chester.

Sometimes you don’t say goodbye once
You say goodbye over and over and over again

De reis gaat vervolgens verder en je merkt dat het een reis is naar zichzelf terug vinden. Terug naar muziek, misschien zelfs wel weer optreden, wat hij toen nog niet zeker wist natuurlijk.

Maar het album was niet alleen verwerking voor hemzelf, ook voor de fans gaf het een houvast. Persoonlijk kan ik nog geraakt worden door Over Again, About You en Promises I can’t Keep. De emotionele lading ligt er flink bovenop en dat is precies wat de dokter had besteld. Althans, voor mij persoonlijk. Maar wanneer ik dan Mike zijn optreden bij Reading Festival terugkijk aansluitend op de release van dit album zie ik dat ik niet de enige fan ben. Thanks Mike!

Over naar nu

Ondertussen schrijven we 2021 en is Mike gewoon goed bezig. Naast zijn werk op Twitch, waarin hij nummers van fans gaat producen, is hij ook weer druk aan het schrijven en heeft hij net zijn nieuwe single Happy Endings uitgebracht. Deze samenwerking met iann dios en UPSAHL klinkt weer als vanouds en luistert lekker weg. Voor jullie gemak kun je hem hieronder even luisteren en direct bekijken.

Whatever de future may hold

Wat de toekomst gaat brengen voor Mike is enkel voor Mike een zekerheid maar ik durf mijn hand er voor in het vuur te steken dat we nog lang niet van hem af zijn. Persoonlijk ben ik daar wel dankbaar voor want de muziek is over het algemeen lekker uplifting en easy listening!

Of we Linkin Park ooit nog terug gaan zien dat betwijfel ik op dit moment. Zeg nooit nooit natuurlijk maar het zou voelen als Chester vervangen en die stem kun je niet vervangen. Maar als ze verder gaan als band mag wat mij betreft de zanger van Sum 41, Deryck Whibley wel optreden als voorman. Mijn voornaamste reden is eigenlijk gewoon dat hij een toffe stem heeft die bij de muziek past. Zie als referentiekader het nummer Faint die ze, Sum 41 en Mike, live speelden…