Marcus Mumford doet het solo

Marcus Mumford | Mumford & Sons kennen we allemaal en we zijn stiekem allemaal verliefd geworden op die folky sound van de eerste twee album, Sigh No More en Babel. De twee albums die volgden, Wilder Mind en Delta, vielen bij veel fans minder in de smaak omdat de sound zo sterk veranderd was. Nu Mumford & Sons in zwaar weer verkeerd door het vertrek van Marshall Winston (banjo) had Marcus wel nieuwe muziek. Na overleg met de nog overige bandleden besloten ze dat Marcus deze tracks als soloartiest moest uitbrengen. En zo geschiedde…

De eerste drie tracks

De eerste track die hij uitbracht onder zijn eigen naam heet Cannibal. En wat vooral opvalt is dat het Mumford & Sons is maar dan zonder de Sons. De sound is gelijk aan de sound op Wilder Mind of nog meer Delta. Het is weinig vernieuwend ondanks dat de tekst wel aanslaat. Maar ik ben nog niet helemaal onder de indruk. Maar er zijn ondertussen drie tracks dus we laten ons niet zomaar uit het veld slaan.

De tweede track heet Grace en die opent vrolijk en klinkt dan ook anders dan wat we voorheen kenden van mr. Mumford. Het is een bijzondere track geworden met de juiste vibe. Glas whisky erbij en layback. Gewoon chill luisteren. Maar het is dan ook weer niet een uitschieter waarmee hij het wiel opnieuw uitvindt. Maar dat is ook helemaal niet nodig. Als iets gewoon lekker klinkt, dan klinkt het gewoon lekker.

Dan komen we bij de laatste track die op dit moment uit is die de naam Better of High draagt. Het klinkt dan wel weer alsof het op Delta had kunnen staan maar er zit wel een lekker vibe in het nummer. De tekst gaat dan ook echt over high zijn want dat is beter dan dood zijn. Het lijkt te gaan over een depressie die onderdrukt wordt maar dat staat natuurlijk helemaal open voor interpretatie. Ik heb het niet opgezocht in ieder geval. Maar het klinkt lekker als vanouds voor Mumford & Sons. Maar gezien dit een solo prestatie is blijft hij wel erg dicht bij het geluid wat werkt voor de band.

Iets meer durf

De tracks die er tot dusver zijn, zijn niet perse slecht maar ze springen er ook nog niet echt bovenuit. Het blijft allemaal erg veilig bij wat Marcus Mumford al eerder gedaan heeft en daar mag wel iets meer pit in zitten wat mij betreft. Een goede eerste poging maar hopelijk kent het album ook enkele knallers die er echt met kop en schouders bovenuit steken. Anders voorspel ik een middelmatig album van een artiest die ik zeer zeker kan waarderen. We moeten nog even geduld hebben tot 16 september, dan komt het album uit. Ik ben wel benieuwd en ga het zeker luisteren. Uiteraard volgt na een aantal luistersessies mijn definitieve oordeel. Gewoon hier op FSOM.nl.

Artikel door: Peter

Leestip: Mumford zonder Sons