Lorna Shore - Pain Remains Album Review -

Pain Remains | Hey people! Normaal zijn jullie van mij gewend dat we het over whisky gaan hebben, maar vandaag gaan we het hebben over muziek. We gaan het hebben over een band die ik het afgelopen jaar voor het eerst heb ontdekt en binnen 15 seconden was ik fan!

We gaan het hebben over de amerikaanse deathcore band…. Lorna Shore

To the hellfire

Normaal zijn jullie van mij gewend dat we het over whisky gaan hebben, maar vandaag gaan we het hebben over muziek. Pain Remains it is!

Ongeveer een jaar geleden ging opeens op tiktok een stukje uit een liedje heel erg viral. Dit nummer was ”to the hellfire” van Lorna Shore. Check hieronder het nummer op Spotify.

Nu luister ik al heel wat jaren naar zware metal muziek, maar wat ik daar hoorde, had ik ook nog nooit gehoord. Het geluid wat deze man produceerde was ongeëvenaard. Het geluid wat er bij deze man uit zijn strot kwam was compleet nieuw voor mij.

Hele hoge shrieks. Bizar lage grunts. En soms zou het net zo goed een geluid van een beest kunnen zijn. Een kruising tussen een ork, een speenvarken, satan en een Tasmaanse duivel.

Deze man bleek will ramos te zijn. Nooit van gehoord. Maar ik was fan. Dit had ik écht nog nooit gehoord. Er kwam een EP aan en die heb ik meteen gekocht. Hierop stonden drie nummers waarin ze eigenlijk lieten zien wat ze konden. Elk nummer anders. En van elk nummer… blown away.

De band Lorna Shore bestaat al langer, maar was tot voorheen altijd onder mijn radar gebleven. Het verleden van de band is nogal hobbelig met veel bandleden die de band weer snel verlieten. Maar hier is al genoeg over geschreven. Laten we ons nu focussen op het nieuwe album.

Pain remains

Het moment dat ik wist dat er een album kwam heb ik hem meteen ge-preordered. Ik had toen misschien 4 of 5 nummers van deze band gehoord maar ik moest het hebben. 14 oktober was dan de dag dat het album uit kwam. En vandaag duiken we er samen dieper in.

Het album start met een piano en een drum wat wordt versterkt door een koor en een strijkorkest wat opbouwt naar een epische sound wat zo in een eind gevecht van The Lord of The Rings had gekund. En dan…. Blast off!

Will geeft een brul wat ook het startsein van de orks had kunnen zijn om aan te vallen. Vervolgens vallen we meteen met onze neus in de boter en worden we getrakteerd op een hele smerige korte breakdown bijgestaan door Will zijn enorm lage grunts. De stemming voor het album is gezet en ik ben meteen al omver geblazen. Wat een opening van het album!

Tijdens de rest van het album worden we getrakteerd op bizar snelle blast beats. Gierende gitaar solo’s en epische symfonische stukken die niet hadden misstaan tijdens een eindgevecht tegen een eindbaas in een videogame. Zelfs Howard Shore zou nog wat kunnen leren van hoe episch het klinkt.

Aan het einde van het album worden we nog getrakteerd op een prachtige ballade. Will zijn grunts zijn anders dan andere. Op een of andere manier hoor je zoveel emotie in zijn stem. Tijdens de tekst “a world without you isn’t meant for me” in het nummer “Pain remains 1: dancing like flames” breekt menig metalheads hart. Zoveel emotie ! Zo rauw. Je voelt de pijn wat de artiest omschrijft.

De totale ballade duurt zo’n 20 minuten en is verdeeld over 3 nummers die elkaar opvolgen.

Tijdens het laatste nummer van de ballade en tevens het laatste nummer van het album trekt Lorna nog 1 keer alles uit de kast wat ze hebben.

Zijn er dan echt geen kritische punten?

Wat een album! Het is zo bizar muzikaal. Het geluid van de zanger, de snelle gitaren, het melodische en de drummer die zo snel drumt dat hij waarschijnlijk door de geluidswal kan breken. En laten we die onwijs smerige breakdowns niet vergeten. Pfoe… het is ongeëvenaard.

Maar… als ik dan een klein puntje van kritiek mag geven.

Dan vind ik het persoonlijk wel jammer dat van de 10 nummers van het album er al 5 waren uitgebracht van tevoren als single. Ik snap dat dit de manier is voor bands om tegenwoordig hun geld te verdienen. Zoveel mogelijk op Youtube en Spotify plaatsen van tevoren, en geef de jongens ongelijk! Er zat zo’n onwijze hype rondom lorna shore na to the hellfire… dat het zonde was geweest om die promotie niet te gebruiken. Maar toch, laat ook wat over voor het album.

Nu ben ik natuurlijk wel echt op alle slakken zout aan het leggen. Want van alle nummers vind ik alleen soulless existence iets minder. Voor de rest is alles puur goud.

Ik had ook misschien van tevoren wel verwacht dat een uur lang dezelfde soort muziek misschien snel zou vervelen. Maar niks is minder waar. Want eigenlijk heb ik elke keer weer de neiging om het album meteen weer op repeat te zetten. Helaas wordt mijn vrouw daar toch echt een stuk minder blij van haha.

Het Pain Remains Eindoordeel

Het hele album verteld een mooi verhaal en is echt een genot om naar te luisteren. Mits je van het genre houd natuurlijk, maar zelfs als je het niks vind, en vind je dit het meest vreselijke geluid wat er is… dan nog kun je niet ontkennen dat het gewoon onwijs knap is wat deze mannen hebben neergezet. Ik denk dat dit album van grote invloed gaat zijn in de wereld van de deathcore muziek.

Will zijn vocals blijven natuurlijk uniek. Het bereik wat deze man heeft en hoe makkelijk hij schakelt tussen hoge shrieks en ziek lage growls is opzich al noemenswaardig, en dat is ook grotendeels wat dit album zo bijzonder maakt. Lorna Shore laat zien dat ze na 10 jaar proberen nu echt een band zijn die hier zijn om te blijven! Een leuke ontdekking om dit jaar te doen, want dit jaar is toch wel een Crazy Year Of Music!

Ondertussen ben ik tijdens het schrijven aangekomen bij de laatste seconden van het album en is hierbij ook mijn review ten einde. Voor mij is Pain Remains album van het jaar 2022! Uiteraard ben ik erg benieuwd wat jullie ervan vinden! Wil je het album zelf scoren, scoor Pains Remains hier op CD en LP!