Stephen King’s IT als game – zo jaagt Pennywise je angst aan

Stephen King’s IT als game | IT is al decennia lang een begrip onder liefhebbers van horror. Of je nu het epos van Stephen King hebt gelezen, geluisterd of gekeken, iedereen kent het. Na een TV-film in de jaren ’90 en de twee bioscoopfilms uit 2017 en 2019, verschijnt 26 oktober de eerste aflevering uit van IT: Welcome to Derry. Deze tv-serie is gebaseerd op het werk van King en ziet de terugkeer van Bill Skarsgård als Pennywise. Maar na het boek, de films en nu de serie… is het niet eens tijd om na te denken over een game in deze franchise?

Welcome to Derry

Stel je voor: een gamewereld die begint als een doorsnee Amerikaans stadje in de jaren ’50 of ’80, afhankelijk van welk deel van het verhaal je volgt. Je loopt langs diners, een oude bioscoop, de bekende bibliotheek… maar niets is stabiel.

Derry leeft. Huizen verschuiven zodra je omkijkt, straten eindigen ineens in eindeloze tunnels en normale inwoners veranderen in verschrikkelijke monsters zodra je te dichtbij komt. Het rioolstelsel onder de stad vormt het hart van de map. Een doolhof dat constant verandert, vol illusies en jumpscares.

Het zou een dynamische open wereld kunnen zijn die jouw angst weerspiegelt. Hoe banger je bent, hoe meer de stad tegen je samenspant.

Fear is the real enemy

Een standaard healthbar is natuurlijk leuk en aardig maar eigenlijk niet genoeg. In IT draait alles om angst. Daarom moet een Fear meter de kern vormen van de gameplay.

Hoe banger je bent, hoe meer de omgeving vervormt. Hallucinatie, fluisteringen, deuren die verdwijnen zodra je ze wilt openen, dat soort dingen. Je kunt je angst verminderen door lore te verzamelen, de juiste karakters in te zetten op het juiste moment en dit bepaalt precies hoe gemakkelijk of moeilijk de game wordt.

Je angsten bepalen de kracht van Pennywise. Wordt je Fear meter te hoog, dan ben je praktisch machteloos. Maar angst kun je altijd overwinnen, want…

Samenwerking verlaagt de Fear meter. De steun je vrienden, moedige keuzes of het confronteren van je angsten leveren punten op die je Fear meter doen verlagen. Het wordt dus niet alleen een gevecht tegen een monster, maar vooral tegen jezelf.

The Losers’ Club

De kracht van IT zit niet alleen in Pennywise, maar vooral in de Losers’ club. Een game zou dit natuurlijk perfect kunnen benutten. Zo zouden de verschillende karakaters iederen een sterke kanten hebben:

• Bill: de natuurlijke leider van de groep, geeft buffs en moed aan de groep.
• Beverly: sterk in ranged-combat (door haar werk met de slingshot.
• Richie: zijn humor werkt als een debuff voor vijanden en verlaagt de Fear meter.
• Eddie: door zijn moeder veranderd in medisch specialist, kan teammates healen en buffen.
• Mike: heeft kennis van de geschiedenis van Derry en geeft hints en lore (geen droge notities).
• Ben: gespecialiseerd in kracht en omgevingspuzzels oplossen.
• Stan: analytisch, goed in detective-achtige elementen.

Zo heeft iederen Loser zijn eigen kenmerken en sterke kanten. In singleplayer zou je kunnen switchen tussen de verschillende karakaters om bepaalde delen van de game door te komen. Ook zou je mensen kunnen introduceren tot karakters door tijdens een soort intro een korte introductie te doen met IT en de angst die hij introduceert. Zo leer je de verschillende karakters het beste kennen en kun je direct hun krachten zien en gebruiken.

Maar waar dit zich natuurlijk ook super voor leent is een co-op ervaring waarin iedereen een rol op zich neemt van een andere Loser. Dit zet de band en samenwerking centraal. Perfect voor een mix van verhaal en gameplay.

Shape-shifting bossfights

Pennywise is geen doorsnee eindbaas. Hij is een shape-shifter die inspeelt op je diepste nachtmerries. Iedere bossfight kan dus compleet anders zijn. Voor de één verschijnt Pennywise als een bloeddorstige clown, voor de ander een melaatse en voor weer een ander een demonische vogel. Of wellicht zelfs als een vertekende herinnering uit je jeugd. The sky is the limit in dit geval en het boek en de films hoeven natuurlijk niet volledig gevolgd te worden.

Met een roguelike element zou geen playthrough hetzelfde zijn. En de ultieme finale? In de riolen van Derry natuurlijk, waar samenwerking en moed het verschil maken.

IT game in twee hoofdstukken: kindertijd én volwassenheid

Wat IT uniek maakt is dat het zich afspeelt in twee tijdlijnen: de kindertijd en de volwassenheid. Een game zou dit perfect kunnen benutten door de game op te splitsen in twee hoofdstukken.

• Chapter 1: je speelt als de kinderversie van de Losers’ club, kwetsbaarder maar vindingrijk. Keuzes die je maakt in je kindertijd bepalen wie je bent als volwassene.
• Chapter 2: je speelt nu als volwassene, sterker en met meer middelen, maar de trauma’s van vroeger achtervolgen je.

Dit doet niet alleen krediet aan het originele werk van Stephen King, het geeft de game een enorme diepgang in verhaal. Denk aan een kruizing tussen Telltale-achtige keuzes die écht impact hebben, maar verpakt in een survival horror game.

Graphics en Audio

We zijn natuurlijk een game aan het opzetten die waarschijnlijk blijft bij een droom. Maar als ik de ultieme game zou mogen samenstellen dan wordt het een pareltje voor het oog en voor het oor.

Ik zou de grafische pracht en praal laten verschijnen als een mix van realistische horror games als Resident Evil Requim met surrealistische vervormingen zoals we dat kennen van Control en Alan Wake II.

De soundtrack zou bijna overgenomen kunnen worden uit de film. Fluisteringen van Pennywise in je oor via 3D audio, kloppende ballonnen achter je rug. Echt gebruik maken van de laatste technologie om je volledig de wereld in te zuigen.

En the devil is in the details. Wanneer je Derry aan het verkennen bent is er wellicht niet zoveel aan de hand. Maar als de komst van Pennywise op komst is dan kan dit prachtig zichtbaar worden. Denk aan de iconische rode ballon die onverwachts verschijnt of gebouwen die ineens veranderen. Een grote brand waar iedereen aan voorbij loopt alsof er niets aan de hand is, om maar een aantal voorbeelden te noemen.

Het moet in ieder geval een game worden die je niet in het donker wilt spelen.

Waarom zou ik dit willen zien?

Allereerst omdat ik een groot fan ben van het verhaal van IT. Daarnaast heeft het horror genre een enorme opleving gehad. Resident Evil staat weer bovenaan de top, Until Dawn doet het super en Silent Hill laat zien dat het met de recente remake van het tweede deel en laten we Silent Hill f niet vergeten! Daarbij liet Alan Wake II zien dat psychologische horror nog steeds grensverleggend kan zijn.

Een Stephen King’s IT game zou een droom zijn voor zowel horror-fans als gamers die houden van een verhaalgedreven beleving. De combinatie van herkenbare karakters, een iconische vijand en een goed uitgewerkte mechanic rondom angst (Fear meter) is simpelweg te goed om te laten liggen.

En laten we eerlijk zijn: wie wil er nou niet met vrienden de strijd aangaan tegen Pennywise, terwijl je constant die ene zin in je hoofd hoort: “You” float too…”

Artikel door Peter