Mumford & Sons is terug met Rushmere!

Rushmere | De heren van Mumford & Sons hebben een gekke tijd achter de rug. Een van de originele leden, Marshall Winston, heeft de band in 2021 verlaten. De band heeft zich in de afgelopen jaren proberen te herpakken en de overgebleven heren, die gewoon verder gaan, hebben een nieuw album uitgebracht! Rushmere, here we come!

Een krachtige mix van oud en nieuw

Ooit begon Mumford and Sons als een band met folk invloeden en teksten die je tot het diepst van je ziel raken. Later verdween die sound een beetje en kregen de heren elektrische instrumenten in handen. Dit leek een volledig afscheid te zijn van hun voorgaande sound en met Delta deden ze een lichte mix waarbij de focus toch nog steeds lag op elektrische sound.

Met Rushmere lijkt de band terug te keren naar hun roots. De banjo is overduidelijk terug maar toch weten de heren de vibes van Wilder Minds en Delta vast te houden en dit terug te brengen in een krachtige mix tussen het oude en het nieuwe.

Rushmere knalt op verschillende fronten

Nummers als Malibu en Rushmere knallen je speakers uit alsof ze zo uit het tijdperk Sigh No More en Babel kunnen komen. Het is ook niet gek dat ze die twee tracks als eerste hebben uitgebracht in de vorm van een single. De sound pakt je direct, de teksten slepen je mee naar onbekende oorden met een prachtige omgeving.

Caroline klapt je om de oren en zet je even weer lekker op de grond. Wie had kunnen denken dat een nummer wat niet echt de meest positieve boodschap is over de liefde toch zo verschrikkelijk catchy kan klinken. Dit geldt ook voor Truth welke met een pompende sound die er voor zorgt dat je niet stil kunt blijven zitten.

Van swingen naar overdenken

De overige tracks raken je meer in de emotionele zin van het woord. Waar Monochrome mij echt doet denken aan Timshel of I Gave You All hebben we ook het zenuwslopende duet met Madison Cunningham op Blood of the Page welke ik het beste kan omschrijven als de oude sound in een nieuw jasje overladen met heel veel liefde.

Diepgang, dat is waar Mumford and Sons voor is gegaan. Surrender slaat een brug tussen de wat meer swingende nummers en de rustige akoestische sound.

Conclusie

De heren weten met Rushmere de raken met lyrische diepgang en muzikale volwassenheid. Thema’s over verlies, hoop, vergeving en groeit, ze komen allemaal voorbij. Mumford and Sons laat zien dat ze als band zijn gegroeid en niet bang zijn om achteruit te kijken en tegelijkertijd nieuwe paden te bewandelen.

Het album is een must-listen voor iedereen die houdt van diepe teksten en rijke arrangementen. Of je nu een doorgewinterde fan bent of Mumford and Sons voor het eerst hoort: Rushmere is een album dat je keer op keer gaat draaien. Als ik de setting mag kiezen zou ik zeggen: zomeravond, kampvuurtje, whisky en goed gezelschap. The gents are back!

Cijfer: 8,5/10

Artikel door: Peter