Souls zonder From: Vijf toppers die je gespeeld móét hebben

Soulslike | Mijn eerste Soulslike game was de eerste Soulslike game “Demon’s Souls’ op de PlayStation 3. Zo’n uitdagende ervaring had ik niet eerder gespeeld en het zette mijn favoriete genre op poten. Geen overvloed aan checkpoints, het level doorkomen was al lastig genoeg, de bossfights intens en rete-moeilijk en overall gewoon keiharde combat. En dat met een story die je niet haarfijn wordt uitgelegd. Of eigenlijk wordt je de wereld in gegooid zonder enige vorm van uitleg.

Ondertussen zijn we jaren verder en is “Soulslike” niet enkel een FromSoftware game meer, het is een begrip geworden in de wereld van gaming. Er zijn ondertussen genoeg titels die net zo uitdagend, stijlvol of meesleepend zijn. In deze special zet ik vijf van mijn favoriete “Soulslikes” op een rij. Let’s go!

The First Berserker: Khazan

Een game die verrassend diep onder de radar blijft, maar voor mij een van de meest intense Platinum-runs ooit was. De combat is bruut, het tempo is hoog, en vooral de bossfights vragen om focus, inzicht en uithoudingsvermogen. Maluca en de eindbaas Ozma waren voor mij veruit de moeilijkste gevechten in de game, en behoren zonder twijfel tot mijn persoonlijke top 10 van meest uitdagende bosses in het hele Soulslike-genre.

Wat Khazan uniek maakt, is de agressieve combatstijl waarin je continu wordt uitgedaagd om risico’s te nemen. De wereld is duister, met invloeden uit zowel oosterse als westerse fantasy. De combinatie van combo-gedreven gameplay en zware counters maakt dat je constant op scherp moet staan. Als je deze nog niet gespeeld hebt, mis je een verborgen parel in het genre. Mijn review lees je hier!

Salt and Sanctuary

Deze 2D Soulslike is ruw, duister en compromisloos. Wat deze game bijzonder maakt, is hoe het de klassieke Soulsformule perfect vertaalt naar een zijaanzicht. Je vindt hier alles wat het genre zo sterk maakt: grimmige sfeer, bonfires in de vorm van altaars, verlies van ervaring bij dood, en tactische gevechten. Maar dan volledig in 2D, wat zorgt voor een unieke aanpak van navigatie en platforming.

Combat is snel, direct en heerlijk gewelddadig. De hoeveelheid wapens, magische stijlen en builds die je kunt maken is indrukwekkend. De bossfights zijn rauw en onvergefelijk, precies zoals je hoopt. De Platinum vraagt wat geduld en verdieping, maar voelt nooit als een grind. Als je van klassieke Souls houdt maar openstaat voor een andere vorm, dan is dit verplichte kost.

Black Myth: Wukong

De verrassing zat ‘m hier niet in de aankondiging, maar in de uitwerking. Visueel is Wukong een genot om naar te kijken. De gevechten zijn vloeiend, responsief en uitdagend. Het verhaal blijft mysterieus maar duidelijk genoeg om je mee te sleuren. Wat begint als een showcase van Chinese mythologie en techniek, groeit uit tot een volwaardige Soulslike. Voor mijn uitgebreide review kun je hier terecht.

Wat Wukong onderscheidt, is de variatie in transformaties, het tempo van de gevechten en het gebruik van magie in combinatie met martial arts. De wereld is lineair, maar goed uitgewerkt, met veel variatie in omgevingen en vijandtypes. De Platinum was uitdagend, met name richting het einde, maar voelde nooit oneerlijk aan. Het was een mooie balans tussen inspanning en voldoening. Wie houdt van Soulslike gameplay met Aziatische invloeden en cinematische flair, zit hier goed.

Lies of P

Lies of P is misschien wel de bekendste op deze lijst. En terecht. De game leunt zwaar op Bloodborne qua stijl en ritme, maar weet daar een eigen draai aan te geven met het Pinokkio-thema, het wapensysteem en het unieke moraalsysteem. De stad Krat voelt beklemmend aan, maar ademt sfeer en narratieve diepgang.

De moeilijkheid zit vooral in het leren lezen van animaties en het timen van perfecte blocks. Waar andere Soulslikes je belonen voor aanvallen, beloont Lies of P je voor geduld en beheersing. De Platinum in Lies of P is een van de lastigere die ik heb behaald, vooral dankzij de geheime eindbaas ‘Nameless Puppet’ die je enkel tegenkomt bij één van de alternatieve eindes. Voeg daar de vereiste bij om meerdere eindes vrij te spelen, en je weet dat je hier echt moeite voor moet doen. Het voelt des te beter als het lukt.

Lords of the Fallen (2023)

Deze reboot is alles wat de originele game niet was. Waar het origineel stroef en traag aanvoelde, is deze nieuwe versie strak, sfeervol en goed gebalanceerd. Het dubbeldimensionale systeem met de Umbral-wereld voegt een strategische laag toe die verrassend goed werkt. Het geeft je het gevoel dat elk gevecht meerdere oplossingen heeft, zolang je maar durft te experimenteren.

Wat Lords of the Fallen uniek maakt binnen het genre, is de manier waarop je tussen werelden wisselt om verder te komen. Het is meer dan een gimmick: het bepaalt je gevechten, je verkenning en zelfs het verhaal. De wereld is visueel indrukwekkend, zit vol geheimen en alternatieve routes. De Platinum vraagt hier om goede voorbereiding en een grondige verkenning van de wereld. Niet de zwaarste op deze lijst, maar wel eentje waar je je tijd voor moet nemen.

Tot slot

Soulslikes zijn niet alleen van FromSoftware. Deze vijf titels bewijzen dat het genre veel breder is dan wat doorgaans in de spotlight staat. Elk van deze games laat op zijn eigen manier zien wat een Soulslike zo goed maakt: uitdagende combat, meeslepende werelden, betekenisvolle progressie en een sfeer die blijft hangen. En het mooie is, ze doen dat allemaal zonder te leunen op de gevestigde naam van From.

The First Berserker: Khazan en Lies of P waren voor mij de grootste beproevingen qua Platinum Trophy, met gevechten die me tot het uiterste dreven. Black Myth: Wukong verraste me met zijn visuele kracht en soepele gevechten. Salt and Sanctuary liet zien dat 2D ook keihard kan zijn. En Lords of the Fallen wist het origineel te overstijgen met nieuwe ideeën en sterkere gameplay.

Natuurlijk zijn er meer titels die het noemen waard zijn. Denk aan Salt and Sacrifice, dat zijn eigen twist gaf aan het concept van zijn voorganger. Of Blasphemous, met zijn religieus getinte pixelhel en brute bossfights. En ja, zelfs Tails of Iron verdient een eervolle vermelding: een ogenschijnlijk eenvoudige game die op de hoogste moeilijkheidsgraad echt laat zien wat ‘soulslike’ inhoudt. En mocht je meer een Anime stijl soulslike game willen spelen is er altijd nog Code Vein!

Of je nu komt voor de uitdaging, de sfeer of gewoon omdat je houdt van leren door falen: deze games leveren. En elke Platinum was het waard.

Dus: trek je wapen, verscherp je focus en ga het gevecht aan.

Artikel door: Peter / DutchPlayStationGamer