Album Review: Foo Fighters – Concrete and Gold Release Date 15/09/2017

15 september 2017 0 Door Peter van de Velde

Afgelopen zomer was natuurlijk een goede zomer voor mij als liefhebber van muziek. Net voor de zomer kwam Linkin Park (review) met hun
nieuwe album en een maandje later was daar het nieuwe Nickelback (review) album.

In augustus kwamen onze vrienden van Queens of the Stone Age met hun album Villains op de markt (review) en nu, 15 september, is het tijd voor het nieuwe album van de Foo Fighters! Na in 2014 het album Sonic Highways op de markt te brengen die gepaard ging met een gelijknamige serie zijn de heren terug. Maar hoe zijn ze terug? Is het goed?

Something old and something new

Het nieuwe album van de Foo Fighters heet “Concrete and Gold” en is een rockalbum met een runtime van 48 minuten! Dit betekend in Foo Fighters taal min of meer 48 minuten knallen. De Foo’s hebben gezegd dat het
eindelijk een album was waarin ze lekker gek konden doen. En hoe gek kan het ook anders dan dat je een album opneemt in een gewone studio! Wasting Lights werd opgenomen in de garage van Dave Grohl en het vorige album werd opgenomen in acht verschillende steden om zo de muziek van die steden te laten horen maar dan op z’n Foo Fighters.Dit album trapt relatief rustig af met het nummer ‘T-shirt’. Een eenvoudig nummer maar met een duur van 1:23 is dat wellicht geen hele grote schok. De lyrics zijn echter direct wel weer van hoge kwaliteit!

I don’t want to be queen

Just trying to keep my T-shirt clean

Concrete and Gold

Na deze korte opener loopt het vloeiend over in de eerste single van het album ‘Run’. Deze eerste single die ineens op de markt kwam op 1 juni. Surprise! Dit nummer staat als een huis met een catchy gitaar riff en een typische Foo Fighters feel. Hard, zacht, schreeuwen en zingen met een mooie roze strik.

Drums! Slick gitaar riffje. Een dans nummer! Ik heb het over het nummer ‘Make It Right’. Het nummer is, uhm, anders. Persoonlijk heb ik niet echt een referentiekader waar het me aan doet denken maar het klinkt een beetje jaren 70 in een nieuw jasje. Voor mij persoonlijk nu al een classic. Met medewerking van, niemand minder dan, Justin Timberlake! Want natuurlijk vind je niet de standaard collbaration terug op het album, nee, deze combinatie had niemand aan zien komen.

‘The Sky is a Neighbourhood’ is de tweede single van het album en als ik eerlijk ben werpt de clip hogere ogen dan het nummer. Geen slecht nummer maar heel erg standaard. Van een band als de Foo Fighters had ik meer verwacht maar aan de andere kant scoort het nummer wel live. Dus wellicht heb ik het gewoon mis. Al met al is dit voor mij het minste nummer op het album.

Met ‘La Dee Da’ sta je weer recht overeind! De titel van het nummer springt wel in het oog en heeft een vreemd effect op de lyrics van het nummer. Het nummer is echter wel fantastisch en zeker mijn favoriet van het album! Hevig gitaarwerk, fijn drumwerk en zangkunsten waar je u tegen zegt. Ik durf bijna het woord fenomenaal wel te gebruiken. Bijna.

‘Dirty Water’ is een zacht melodieus nummer. Classic rock zou goed passen bij het nummer met het achtergrond koortje die ‘ahah’ zing op lyrics als You’re a natural disaster. Tot halverwege het nummer dan, vanaf daar krijgt het nummer een jaren 80 vibe over zich heen gegoten met een synth geluid en wat steviger gitaarwerk. Nog steeds een rustig nummer maar dan stevig rustig. Bleed dirty water, breath dirty sky.

Met ‘Arrows’ schreeuwt Dave Grohl alsof hij een tiener is die boos is. Heel erg boos. Arrows in her eyes, Fear where her heart should be. Een goed nummer met de effecten op de juiste plek maar verder niet heel memorabel.

‘Happy Ever After (Zero Hour)’ brengt je even weer op aarde na al het gestamp en gedreun en brengt het van hevige gitaren ineens wat rustige acoustische gitaar en een hele zacht en fijne solo. There ain’t no superheroes now they’re underground. Met een mooie fade-out had het nummer niet misstaan op disc 2 van “In Your Honor”.

‘Sunday Rain’ is een feel good song gezongen door de drummer! Dus er is nu meer dan alleen ‘Cold Day in the Sun’ voor Taylor Hawkin. Overall prima song maar niet heel memorabel.

‘The Line’ is een van de betere nummers van het album. Het heeft alle klassieke trekken van de Foo Fighters en het nummer zou niet misstaan in een live show. Stevige gitaren, een heavy drum beat en classic Dave. Door veel herhaling van de tekst zing je dit nummer snel mee wat natuurlijk live een must is!

‘Concrete and Gold’ is naar eigen zeggen ‘the heaviest song’ op het album, aldus Dave Grohl. Het is een rustig en wat rommelig nummer waar veel door elkaar gebeurd en de stem met lyrics wat naar achteren zijn geschoven. Een van de stevigste nummers op het album met zeer geslaagde lyrics!

Our roots are stronger then you know

Up through the concrete we will grow

Niet om te spoilen maar laat het laatste nummer helemaal afspelen voor toch wel de beste afsluiter die ik ooit gehoord heb 😉

The songs

De volledige tracklist inclusief runtime per nummer:

1. “T-Shirt” (1:23)
2. “Run” (5:23)
3. “Make It Right” (4:39)
4. “The Sky Is A Neighborhood” (4:04)
5. “La Dee Da” (4:03)
6. “Dirty Water” (5:21)
7. “Arrows” (4:26)
8. “Happy Ever After (Zero Hour)” (3:41)
9. “Sunday Rain” (6:12)
10. “The Line” (3:38)
11. “Concrete and Gold” (5:32)

The Verdict

De Foo Fighters zijn terug en dit keer hebben ze gedacht, laten we maar normaal doen, dan doen wel al gek genoeg. Helaas maakt dat het album ook een beetje ‘normaal’. Op een paar nummers na is het een vrij standaard rock album geworden en is het nergens echt gedurfd! Niet perse een gemist kans maar het kan het meesterwerk Wasting Light niet evenaren.

Eindcijfer: 7.5/10