Post Traumatic van Mike Shinoda album review

Vandaag brengt Mike Shinoda, de zanger/rapper van Linkin Park een album uit met wel een heel bijzonder thema. Het is het eerste album uitgebracht na de dood van Linkin Park zanger Chester Bennington. Bij deze een bijzondere review van een album waarin de emotie de overhand neemt.

Aanleiding

Mike Shinoda kennen we natuurlijk van Linkin Park en zijn solo project Fort Minor. Dit album is echter uitgebracht onder zijn eigen naam en dat kan vraagtekens opwerpen. De aanleiding dat Mike hiervoor gekozen heeft is dat het album ontzettend persoonlijk is. De dood van Chester Bennington heeft zo’n impact gehad op hem en op de toekomst van Linkin Park dat hij op een dag is begonnen met schrijven. In eerste instantie om het gevoel een plek te kunnen geven, later is dit uitgegroeid tot een vol album. Over het album zegt hij zelf ook: It’s a journey out of grief and darkness, not into grief and darkness. If someone went through something like that, I hope you feel less alone. If it has not happened, I hope you feel grateful.

Dat Mike geraakt is door het verlies van Chester voel je eigenlijk in alle nummers terug. De nummers waar dit gevoel vooral naar voren komt zijn:

Over Again
Nothing Makes Sense Anymore

Met teksten als: Sometimes, sometimes you don’t say goodby once You say goodbye over and over and over again It was an month since he passed maybe less And no one knew what to do, we were such a mess

of: My inside’s out/my left is right My upside’s down/my black is white

Deze teksten geven wel erg goed weer hoe Mike zich voelt, zeker zo kort na het verlies van een dierbare.

De muziek

De muziek is niet ontzettend groundbreaking maar door de kracht van de lyrics blijf je wel geinteresseerd. Waar ik eerst vond dat het veelal dezelfde beats zijn hoor ik nu, na meerdere luistersessies, de verschillen in muziek die is toegevoegd. Dat het album geen plezier album is moge duidelijk zijn maar het is ook niet bedoeld als een album vol verdriet. Mike zei hierover zelf dat hij hoopt dat het mensen troost kan bieden op het moment dat ze het nodig hebben en dat het een reis is naar heling en niet naar verdriet.

Qua muziek is het album verder vrij poppy ingesteld met aanknopingen richting Linkin Park hun laatste album. Met gastartiesten als K.Flay en Blackbear mag je toch echter wel spreken van een veelzijdig album en niet een album die zomaar even is uitgestampt.

Memorabele nummers zijn voor mij vooral Nothing Makes Sense Anymore, Make It Up As I Go en I.O.U. Toch is het nummer Over Again voor mij de sterkste op het gebied van lyrics.

Eindoordeel

Het is voor mij moeilijk om hier een grondig en objectief oordeel over te leveren. Qua muziek is het geen standaard die je even lekker opzet in je auto met de ramen open en genieten. Door de diepgang van de teksten en de achtergrond van het album ben ik geneigd om een hoog cijfer te geven. Maar om objectief te blijven is het gewoon een goed album die de lat niet te hoog legt en daardoor blijft steken in de middenmoot van goede muziek. #FSOM cijfer: 7.5/10.

Help me, help you

Ben je nu geïnteresseerd in het album? Koop het dan door te klikken op onderstaande link! Bol.com: Mike Shinoda – Post Traumatic Eens? Oneens? Let us know! Nog geen idee? Check de Spotify playlist hieronder!

Artikel door: Peter – DutchPlayStationGamer
#moviegeeksunite @fsommagazine

Neem snel een kijkje op het YouTube kanaal van FSOM!
Abonneren is uiteraard helemaal GRATIS! Vergeet natuurlijk niet om de FSOM magazine Facebook pagina een like te geven en ons te volgen op Instagram!
See you there! Pin je ook mee met FSOM op Pinterest?